Als we het hebben over de Zuid-Italiaanse keuken, spreken we vaak van la cucina povera, de arme keuken. Hoe verder je afzakt in de laars, hoe armer de omgeving over het algemeen wordt. Dit is ook terug te zien in de culinaire tradities. Dat wil echter niet zeggen dat de keuken niet rijk is aan uitbundige smaken! In tegendeel, een goed gerecht uit de cucina povera is echt om te smullen!

Veel kleine wijnmakers in Italië werken biologisch. Dit betekent dat de druiven die zij gebruiken om wijn te maken worden verbouwd zonder gebruik te maken van chemische producten zoals kunstmest en pesticiden. Bijna al onze wijnmakers werken volledig biologisch, maar dit betekent niet áltijd dat zij ook het BIO-certificaat voeren. In Italië, in veel andere landen overigens ook, is het verkrijgen van dit certificaat een bureaucratisch en duur proces. Hierdoor maken sommige van onze wijnboeren de keuze om geen certificaat te voeren, maar dit maakt hun wijn niet minder biologisch. 

De prijs van olijfolie is de afgelopen jaren enorm gestegen, met het laatste jaar als een absoluut record. Onze boeren moeten er helaas ook aan geloven en dit leidt ook bij ons tot toegenomen prijzen. Deze stijging heeft vele oorzaken. Oogsten vallen tegen door droogte in Zuid-Europa en door toenemende olijfziektes die verspreid worden door insecten. Ook nemen de loonkosten voor het plukken van de olijven toe en is het steeds lastiger om hier mensen voor te vinden. Samen zorgt het voor een hoge prijs van het basisproduct: de olijf. Producenten hebben bovendien te maken met inflatie op het gebied van verpakkingsmaterialen en de energie die nodig is in het productieproces. De prijsverhogingen zien we over de hele breedte van de markt, zowel bij kleinschalig geproduceerde kwaliteitsolie als bij het supermarkt massa-product.

Twee jaar geleden besloot ik mijn leven om te gooien. Ik heb altijd gewerkt voor grote corporaties in de techniek. Over de jaren heb ik ontdekt dat ik meer vrijheid nodig heb in het maken van mijn beslissingen dan dat deze bedrijven mij kunnen bieden. Maar wat ging ik dan doen? Opeens ligt de wereld voor je open en dat is heel ingewikkeld. Ik besloot met Eric, mijn vriend, een grote reis te maken door Midden-Amerika.

Wij zijn altijd reislustig geweest en hebben veel van de wereld gezien, maar het land dat ons eigenlijk altijd weer aantrok is helemaal niet eens zo ver. Dat land is ons geliefde Italië. Op onze ‘sabbatical’ - zoals je het zou kunnen noemen - is het idee ontstaan om een klein stukje van dat prachtige Italië naar Nederland te kunnen halen. Ik ben altijd geïnteresseerd geweest in koken en weet best veel van de Italiaanse keuken, haar ingrediënten en technieken. En wat is er nou meer Italiaans dan uitgebreid tafelen met gerechten gemaakt van de meest hoogstaande ingrediënten? Ingrediënten die nog steeds maar moeilijk te vinden zijn in Noord-Europa. Dat is waarom wij een online platform zijn begonnen waarbij je deze prachtige producten direct van de boer in Italië in huis haalt!

Pasta is waarschijnlijk het meest bekende ingrediënt in de Italiaanse keuken. Maar toen we aan onze Mezzogiorno-reis begonnen, was het niet hetgeen waarvan we dachten dat we een verschil konden maken. Nou, daar zijn we op terug moeten komen... In de jaren voorafgaand aan Mezzogiorno zijn we geëvolueerd van het vreselijke Grand Italia naar het veel betere La Molisana en De Cecco, en af en toe een zelfgemaakt vers experiment. Maar dit alles was voordat we de kunst ontdekten van ambachtelijke, kleinschalige gedroogde pastaproductie in het zuiden van Italië. Er is gewoon iets aan de bite van ambachtelijk geproduceerde gedroogde pasta die je niet in andere pasta vindt...

Voor mij, Eric, was olijfolie mijn inspiratie om Mezzogiorno te beginnen. Als je eenmaal hoogwaardige extra vierge olijfolie (EVOO) hebt geproefd, kun je niet meer terug. Maar na verloop van tijd begin je te beseffen dat de wereld van olijfolie nog fascinerender is; Italië alleen heeft al meer dan 350 verschillende soorten olijven, elk met een specifiek smaakprofiel. Veel van de olijfolie die de meeste mensen kennen, zijn geblend, maar de echte essentie van een specifieke olijf kan alleen worden ervaren in een monocultivar. In deze blog zullen we de smaakprofielen van vier verschillende monocultivar olijfoliën uit Italië verkennen en vergelijken: Leccino en Cerasuola en Coratina uit Puglia, en Ottobratica uit Calabrië. Maar laten we eerst praten over het verschil tussen blends en monocultivar extra vierge olijfolie.