The simple life
Roggiano Gravina
Het dorpje Rogiano Gravina bevindt zich aan de voet van de Pollino hoogvlakte, in het noorden van Calabrië op een steenworp van Tenute Pacelli. De tijd lijkt hier enkel vat te hebben gehad op de gebouwen. Verder voelt het hier alsof je 30 jaar terug bent gegaan in de tijd. De wereld bestaat hier, zoals in zoveel kleine Italiaanse dorpjes, uit een paar salumeria’s, een kleine minimarket, drie osteria’s en een kerk die groot genoeg lijkt voor een middelgrote Nederlandse stad.
Wanneer je langs de elektronica winkel loopt, lijkt dit meer op een museum dan op iets anders. Dat maakt niet uit, want op straat zie je toch nergens telefoons, mensen zijn nog met elkaar in gesprek. Oude mannetjes verzamelen zich rond een eenzaam bankje op het plein voor de kerk om te klagen over politiek, te filosoferen over het aanstaande kampioenschap van Napoli en trots te vertellen over hun nieuwe kleinkind. De wereld is klein, maar vol van kwaliteit.
Hoewel de mensen last hebben van de economische achterstand in deze regio, lijkt het ze niet te deren. Een lokale boer verteld dat Italianen gestopt zijn met staken; “in Rome luisteren ze toch niet, dus we vinden zelf wel een creatieve manier”. Politiek en economie zijn in deze streek zeker een reden tot klagen, maar vooral om mee te dealen.
Als de zon ondergaat start ook hier de passeggiata (de avondwandeling). Vóór het eten komt het hele dorp naar buiten voor een wandeling, maar vooral een ontmoeting, een gesprek. Een activiteit waar wij ons in Nederland nauwelijks nog iets bij voor kunnen stellen, maar voor jong en oud is dit hier misschien wel het belangrijkste moment van de dag.
Je hebt hier inderdaad geen theater, geen bioscoop, geen escape room en geen VR-speelhal. Maar hier rijst de vraag of dat wel zo belangrijk is. De mensen hier maken er in ieder geval het beste van… en dat gaat ze uitstekend af.
Andere verhalen
.png?resolution=322x0&quality=90&type=webp&background=FFFFFFFF&force_jpg_crop=1)
La Cucina Povera
Als we het hebben over de Zuid-Italiaanse keuken, spreken we vaak van la cucina povera, de arme keuken. Hoe verder je afzakt in de laars, hoe armer de omgeving over het algemeen wordt. Dit is ook terug te zien in de culinaire tradities. Dat wil echter niet zeggen dat de keuken niet rijk is aan uitbundige smaken! In tegendeel, een goed gerecht uit de cucina povera is echt om te smullen!
.jpg?resolution=322x0&quality=90&type=webp&background=FFFFFFFF&force_jpg_crop=1)
Biologische wijnen
Veel kleine wijnmakers in Italië werken biologisch. Dit betekent dat de druiven die zij gebruiken om wijn te maken worden verbouwd zonder gebruik te maken van chemische producten zoals kunstmest en pesticiden. Bijna al onze wijnmakers werken volledig biologisch, maar dit betekent niet áltijd dat zij ook het BIO-certificaat voeren. In Italië, in veel andere landen overigens ook, is het verkrijgen van dit certificaat een bureaucratisch en duur proces. Hierdoor maken sommige van onze wijnboeren de keuze om geen certificaat te voeren, maar dit maakt hun wijn niet minder biologisch.
Schaarste leidt tot hogere prijzen en meer gesjoemel
De prijs van olijfolie is de afgelopen jaren enorm gestegen, met het laatste jaar als een absoluut record. Onze boeren moeten er helaas ook aan geloven en dit leidt ook bij ons tot toegenomen prijzen. Deze stijging heeft vele oorzaken. Oogsten vallen tegen door droogte in Zuid-Europa en door toenemende olijfziektes die verspreid worden door insecten. Ook nemen de loonkosten voor het plukken van de olijven toe en is het steeds lastiger om hier mensen voor te vinden. Samen zorgt het voor een hoge prijs van het basisproduct: de olijf. Producenten hebben bovendien te maken met inflatie op het gebied van verpakkingsmaterialen en de energie die nodig is in het productieproces. De prijsverhogingen zien we over de hele breedte van de markt, zowel bij kleinschalig geproduceerde kwaliteitsolie als bij het supermarkt massa-product.