.jpg?resolution=2048x680&type=webp&quality=90)
-(groot).png&resolution=720x0&quality=95?type=webp)
Hoe het allemaal begon
Linda in de Mezzogiorno
Twee jaar geleden besloot ik mijn leven om te gooien. Ik heb altijd gewerkt voor grote corporaties in de techniek. Over de jaren heb ik ontdekt dat ik meer vrijheid nodig heb in het maken van mijn beslissingen dan dat deze bedrijven mij kunnen bieden. Maar wat ging ik dan doen? Opeens ligt de wereld voor je open en dat is heel ingewikkeld. Ik besloot met Eric, mijn vriend, een grote reis te maken door Midden-Amerika.
Wij zijn altijd reislustig geweest en hebben veel van de wereld gezien, maar het land dat ons eigenlijk altijd weer aantrok is helemaal niet eens zo ver. Dat land is ons geliefde Italië. Op onze ‘sabbatical’ - zoals je het zou kunnen noemen - is het idee ontstaan om een klein stukje van dat prachtige Italië naar Nederland te kunnen halen. Ik ben altijd geïnteresseerd geweest in koken en weet best veel van de Italiaanse keuken, haar ingrediënten en technieken. En wat is er nou meer Italiaans dan uitgebreid tafelen met gerechten gemaakt van de meest hoogstaande ingrediënten? Ingrediënten die nog steeds maar moeilijk te vinden zijn in Noord-Europa. Dat is waarom wij een online platform zijn begonnen waarbij je deze prachtige producten direct van de boer in Italië in huis haalt!
We besloten ons te richten op Zuid-Italië. Eigenlijk is deze regio, vergeleken met het industriële noorden, een land op zich. In het zuiden gaat alles trager, is de siësta langer en de afstand zowel fysiek als taalkundig groter. Dit is waar het nog lastig is voor een klein familiebedrijfje het haastige noorden van Europa te bereiken. Dus, met Italiaans voor dummies onder de arm, zijn wij naar Napels afgereisd om daar onze tour te starten.
Op zoek naar de beste olijfolie, de lekkerste wijn, de meest ambachtelijke vleeswaren en de mooiste pasta vroegen we rond bij restaurants, B&B’s en voorbijgangers. Toen kwam het eerste spannende moment, we moesten langs! Zonder ervaring in het verleden en met een klein woordje (gebrekkig) Italiaans, hoe serieus word je dan eigenlijk genomen? Ik had online gelezen dat in de binnenlanden van Campania, in de uitlopers van de Apennijnen, de ‘Barolo van het Zuiden’ te vinden was. Dat is waar wij gingen starten.
Op een regenachtige middag zochten we online naar een wijnboer die ons geschikt leek. Na een keuze gemaakt te hebben stapten we in de auto. Drie keer diep ademhalen en op de deurbel drukken. Helaas komt er die middag niemand naar de deur. Dan toch maar telefonisch. “Pronto!” klinkt er aan de andere kant van de lijn. “Parla Inglese?” zeg ik hoopvol. Gelukkig is het antwoord “yes” en kan ik mijn verhaal doen in het Engels. Tot mijn verbazing – ik ben geen rasoptimist – is er groot enthousiasme aan de andere kant van de lijn. Natuurlijk mogen wij langskomen, kan het morgen al meteen?
De volgende dag worden wij hartelijk ontvangen door Chiara, die samen met haar broer het bedrijf runt. Ze laat ons de faciliteiten zien en vertelt wat er zo bijzonder is aan de Taurasi, ookwel de Barolo van het zuiden genoemd. Na de rondleiding mogen wij uiteraard proeven. Zodra we de ruimte binnenkomen worden we verwelkomt door Chiara’s moeder die allerlei heerlijke hapjes voor ons heeft bereid. De hele middag proeven we wijn en leren we Chiara’s familie en cultuur kennen. Het is onze eerste echte kennismaking met de oneindige gastvrijheid van het diepe zuiden!
Na de succesvolle start van die eerste reis hebben we ook wel minder goede ervaringen opgedaan. Toen ik een van onze eerste olijfolieboeren in Puglia belde en in het Italiaans vroeg of hij Engels sprak, was het antwoord: “No! Tuut, tuut, tuut”. Ook zijn de eerste ontmoetingen met families die geen Engels spreken erg spannend geweest. In het zuiden van Italië – en dus ook tussen onze leveranciers – zijn er daar veel van. Beetje bij beetje wordt mijn Italiaans beter en dat wordt zeer gewaardeerd!
Onze reizen, op zoek naar de lekkerste producten, gemaakt door gepassioneerde mensen met een mooi verhaal, heeft ons geleid door de meer afgelegen gebieden in Zuid-Italië. Net zoals de afgelegen Apennijnen waar de Taurasi vandaan komt, vind je in het hart van Sicilië bijna geen toeristen. Hoewel de kust lonkt in de regio van Italië met de meeste kilometers strand, is ook het binnenland prachtig en de cultuur rijk. Hier vind je de ‘gewone’ Zuid-Italiaan en dat is voor mij eigenlijk nog meer ‘cultuur snuiven’ dan het bezoeken van Romeinse en Griekse tempels die verspreid over het eiland te vinden zijn.
Dat geldt des te meer voor de regio Calabrië, waar door de aanwezigheid van de Calabrese maffia, de ‘Ndrangheta, toerisme actief wordt onderdrukt. Het is hier, dat je door nieuwsgierige Italianen zomaar kan worden aangesproken waarna je je opeens aan hun eettafel bevindt. Want als wij op zoek zijn naar de beste producten, dan móeten wij langskomen en uitgebreid mee-tafelen, dan zullen zij wel met veel trots vertellen waar de beste wijn van Calabrië vandaag komt! Deze verhalen zijn talrijk en onderdeel van ons platform om dat gevoel van Zuid-Italië aan de man te brengen in Nederland. We delen ze in de vorm van een blog op ons platform en als onderdeel van het verhaal rond een product en de boer.
Wat ik heb geleerd tijdens onze rondreis is dat het voor die boerenbedrijven niet gemakkelijk is om het noorden van Europa te bereiken. Het begint al bij de taalbarrière, maar het is veel meer. Deze families doen wat ze graag doen, en ook het best doen, hun product maken. Dat is niet hetzelfde als netwerken, marketing en vreemden benaderen. Iedereen is dus eigenlijk heel erg blij als Noord-Europa opeens bij hen op de stoep staat, maar dan niet de grote partijen die ze op langere termijn komen uitknijpen. Want daar zit voor de families wel angst.
Bij ons is het anders. Wij zijn een klein bedrijfje waarvan ze de twee eigenaren kennen en vertrouwen. De families snappen dat de toegevoegde waarde voor ons ligt in de kwaliteit van het product en dat kan alleen worden bereikt door kleinschalige productie. En voor ons in Nederland en België worden op deze manier producten beschikbaar die je anders alleen op vakantie kunt vinden. Dat is, in mijn ogen, het bestaansrecht van Mezzogiorno.
Ik hoop, dat met Mezzogiorno, mijn leven verrijkt wordt met nieuwe, betekenisvolle connecties en ervaringen en dat op een dag wij hiervan kunnen leven. Afgelopen anderhalf jaar hebben wij hard gewerkt om een concept uit te denken, een platform te bouwen en een assortiment aan prachtige producten, met nog mooiere verhalen neer te zetten. Nu is het de uitdaging om dat ook wereldkundig te maken.
Andere verhalen
.png?resolution=322x0&quality=90&type=webp&background=FFFFFFFF&force_jpg_crop=1)
La Cucina Povera
Als we het hebben over de Zuid-Italiaanse keuken, spreken we vaak van la cucina povera, de arme keuken. Hoe verder je afzakt in de laars, hoe armer de omgeving over het algemeen wordt. Dit is ook terug te zien in de culinaire tradities. Dat wil echter niet zeggen dat de keuken niet rijk is aan uitbundige smaken! In tegendeel, een goed gerecht uit de cucina povera is echt om te smullen!
.jpg?resolution=322x0&quality=90&type=webp&background=FFFFFFFF&force_jpg_crop=1)
Biologische wijnen
Veel kleine wijnmakers in Italië werken biologisch. Dit betekent dat de druiven die zij gebruiken om wijn te maken worden verbouwd zonder gebruik te maken van chemische producten zoals kunstmest en pesticiden. Bijna al onze wijnmakers werken volledig biologisch, maar dit betekent niet áltijd dat zij ook het BIO-certificaat voeren. In Italië, in veel andere landen overigens ook, is het verkrijgen van dit certificaat een bureaucratisch en duur proces. Hierdoor maken sommige van onze wijnboeren de keuze om geen certificaat te voeren, maar dit maakt hun wijn niet minder biologisch.
Schaarste leidt tot hogere prijzen en meer gesjoemel
De prijs van olijfolie is de afgelopen jaren enorm gestegen, met het laatste jaar als een absoluut record. Onze boeren moeten er helaas ook aan geloven en dit leidt ook bij ons tot toegenomen prijzen. Deze stijging heeft vele oorzaken. Oogsten vallen tegen door droogte in Zuid-Europa en door toenemende olijfziektes die verspreid worden door insecten. Ook nemen de loonkosten voor het plukken van de olijven toe en is het steeds lastiger om hier mensen voor te vinden. Samen zorgt het voor een hoge prijs van het basisproduct: de olijf. Producenten hebben bovendien te maken met inflatie op het gebied van verpakkingsmaterialen en de energie die nodig is in het productieproces. De prijsverhogingen zien we over de hele breedte van de markt, zowel bij kleinschalig geproduceerde kwaliteitsolie als bij het supermarkt massa-product.